مدح و شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام
شاعر : عرفان ابوالحسنی
نوع شعر : مرثیه
وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
قالب شعر : غزل
هر کس که دید از او کرمش را مرید شد هر کس مـرید او شده بی شک سعید شد
یا محـسن به حـق حـسن گـفـتم و سپـس دیـدم تــمــام مـعـصـیـتـم نــا پــدیــد شـد
غـربت ببین که هیچ کسی یـاورش نبود از هـمـسـرش هم آخـر سر نـا امـیـد شد
ای کاش ذات جـعـده شـبـبـه ربـاب بـود اما ز کـیـنه‌تـوزی‌اش این زن پـلـیـد شد
زهـرا که رفت، هیچ کلامى بیان نکرد رنـج سـکـوت بر غـم هجـران مزید شد
هر چند خورده زهر به ظاهر ولی حسن وقـتی که دیـد ضـربـۀ سـیـلی شهـید شد
چوبی که تیر گشت و به تابوت اون نشست تغـیـیر کـرد و چـوب به دست یزید شد
تـقـصـیر نـعـل شـد که شـنـاسـایـی بـدن دیـگـر بـرای زیـنب کـبـری بـعـیـد شـد
دردا که تازه بعد جسارت اسارت است اینطـور شد مصائب خـواهـر شـدید شد
|